Τουαμότου, Νησιά

Αρχιπέλαγος του νοτιοκεντρικού Ειρηνικού ωκεανού, που αποτελείται από περίπου 80 νησιά, τυπικές ατόλλες μικρής επιφάνειας, σχεδόν όλα ακατοίκητα ή κατοικημένα κατά περιόδους. Από αυτά η Ρανγκιρόα (600 κάτ.), η πιο εκτεταμένη, η Φακαράβα (300 κάτ.), η Ανάα, η Αμάνου, η Χάο και η Χικουέρου. Το μοναδικό νησί ηφαιστειογενούς προέλευσης είναι η Μανγκαρέβα, στη συστάδα των Γκαμπιέρ (Μοράνε, Μανγκαρέβα, Τιμοέ, Μαρία, Μαρουτέα και Τεναράρο), που αναδύεται με τον ηφαιστειακό κώνο της, ύψους 441 μ. Το κλίμα είναι αρκετά θερμό και υγρό κατά την εποχή των βροχών (Νοέμβριος - Απρίλιος), όταν στα νησιά εμφανίζονται καταστρεπτικοί κυκλώνες. Τον υπόλοιπο χρόνο, με την επίδραση των αληγών, το κλίμα γίνεται ξηρότερο. Από τις ελάχιστες καλλιέργειες επικρατεί ο κοκκοφοίνικας, που αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες πλουτοπαραγωγικές πηγές του πληθυσμού (που αποτελείται κυρίως από Πολυνήσιους, 12.374 κάτ. σε 915 τ. χλμ. επιφάνειας), μαζί με την αλιεία, την αλιεία μαργαριταριών και οστράκων χελώνας. Τα νησιά T., που ανακαλύφθηκαν το 1606 από τον Πορτογάλο Π. Φ. ντε Κιρός στην υπηρεσία της Ισπανίας και καταλήφθηκαν από τους Γάλλους σε δύο εκστρατείες, το 1842 και το 1881, αποτελούν μέρος της Γαλλικής Πολυνησίας. Νησιά Τουαμότου: η Ρανγκιρόα. Το αρχιπέλαγος αυτό του Ειρηνικού ωκεανού, που ανήκει στη Γαλλική Πολυνησία, αποτελείται από ογδόντα περίπου νησιά, ελάχιστα κατοικημένα.